Leczenie chirurgiczne, mówiąc najogólniej, związane jest z czynną ingerencją w obrębie tkanek twardych i miękkich w jamie ustnej pacjenta. Większości pacjentów chirurg stomatolog kojarzy się przede wszystkim z usuwaniem zębów, jednak specjalność ta jest znacznie bardziej zaawansowana. Obejmuje również leczenie zmian patologicznych w kościach szczęki i żuchwy, a także zmian czy nieprawidłowej budowy dziąseł i błony śluzowej. W stomatologii chirurgia dentystyczna jest nieodłącznie związana z estetyką pozabiegową .
Podstawowe zabiegi to tzw. chirurgia wyrostka zębodołowego, czyli ekstrakcje zębów nienadających się do leczenia, Po ekstrakcji pacjent może bezpośrednio trafić pod opiekę implantologa lub protetyka w celu zaplanowania dalszego leczenia.
Jak wygląda sam zabieg?
Po zebraniu szczegółowego wywiadu, który jest w chirurgii stomatologicznej niezwykle ważny ze względu na wpływ chorób ogólnych oraz leków przyjmowanych przez pacjenta na cały zabieg i ewentualne powikłania, lekarz przedstawia plan leczenia, na który pacjent musi wyrazić zgodę. Każdy zabieg chirurgiczny niesie za sobą ryzyko powikłań, z reguły łatwych do zaopatrzenia, ale pacjent musi być ich świadomy i bezwzględnie stosować się do zaleceń lekarza.
Leczenie chirurgiczne zwykle zaczyna się od znieczulenia miejscowego, które znosi uczucie jakiegokolwiek bólu i pozwala operatorowi na komfort pracy. Czas każdej procedury jest inny i zależny od czynników ogólnych i miejscowych. Po zabiegu pacjent otrzymuje od lekarza listę zaleceń.
Stosowanie się do nich jest niezbędne w celu zapewnienia prawidłowego gojenia rany i niedopuszczenia do niekiedy nieprzyjemnych dolegliwości (patrz niżej). Zazwyczaj, aby zapewnić lepsze gojenie, zakładane są szwy resorobowalne lub nieresorbowalne, zależnie od decyzji lekarza. W przypadku szwów nieresorbowalnych pacjent musi zgłosić się na kolejną wizytę do centrum stomatologii (zwykle około tydzień po zabiegu) na ich ściągnięcie. Na tej wizycie ma miejsce również kontrola procesu gojenia.
Chirurgia stomatologiczna – wskazania i przeciwwskazania.
Leczenie chirurgiczne jest ściśle uwarunkowane przez zakres wskazań, które jednak w ostatnich latach uległy zmianom ze względu na znaczny postęp leczenia endodontycznego i periodontologicznego, co pozwala na zachowanie martwych, ale prawidłowo przeleczonych zębów w jamie ustnej oraz regenerację kości otaczającej zęby i zapobieganie ich rozchwianiu i wypadaniu.
Wskazania do ekstrakcji:
- zęby nienadające się do leczenia zachowawczego i protetycznego, ze znacznym ubytkiem tkanek,
- zęby pęknięte podłużnie (tzw. pionowe pęknięcie korzenia),
- zęby z rozległymi zmianami w kości otaczającej korzeń (widoczne na zdjęciu RTG),
- ząb bardzo rozchwiany, ze znacznym ubytkiem kości otaczającej,
- nawracający ropień przyzębny,
- zęby trzecie trzonowe (zęby mądrości) – zatrzymane w kości, nieprawidłowo położone, dające dolegliwości bólowe czy niemające znaczenia dla zgryzu,-
- zęby dodatkowe, nadliczbowe (pojawiają się w wyniku zaburzeń rozwojowych),
- ze wskazań ortodontycznych.
Ile czasu trwa zabieg?
Prosta ekstrakcja rozchwianego zęba może trwać kilka minut, ale już usuwanie ósemki głęboko zatrzymanej w kości, z niekorzystnie ułożonymi korzeniami – nawet ponad godzinę. Wpływ na czas trwania zabiegu mają indywidualne warunki, jakie lekarz zastanie w jamie ustnej pacjenta. Czasami mimo stosowania najnowocześniejszych technologii nie jesteśmy w stanie przewidzieć komplikacji, które mogą się pojawić w trakcie procedury. Każdy zabieg chirurgiczny należy przeprowadzić od początku do końca i lekarz zawsze na pierwszym miejscu będzie stawiał dobro pacjenta i profesjonalizm . Należy sobie uświadomić, że nie ma tak naprawdę prostych ekstrakcji – w chirurgii każdy zabieg niesie za sobą ryzyko powikłań, na które doświadczony lekarz umie odpowiednio reagować.
Czy zabieg jest bolesny?
Minęły czasy, kiedy leczenie stomatologiczne kojarzyło się nieodłącznie z bólem. Obecnie przed każdym zabiegiem chirurgicznym (i nie tylko) wykonywane jest znieczulenie miejscowe, które eliminuje problem bólu, zapewniając spokój i komfort zarówno pacjentowi, jak i lekarzowi. Oczywiście podczas ekstrakcji pacjent może odczuwać rozpieranie i dotyk narzędzi, co jest naturalne – „wyłączone” są tylko nerwy odpowiadające za ból.
Po każdej ekstrakcji kluczowe są 2 – 3 dni, podczas których następują najważniejsze fazy gojenia rany. Jednak dla własnego bezpieczeństwa powinno się stosować zalecenia lekarza przez tydzień po zabiegu ze względu na indywidualne predyspozycje każdego człowieka. Jednym z dość częstych i wyjątkowo nieprzyjemnych powikłań jest wypadnięcie skrzepu i powstanie tzw. suchego zębodołu na skutek palenia papierosów bezpośrednio lub w ciągu najbliższych dni po zabiegu. Przyczynami powstania suchego zębodołu może być też picie napojów przez słomkę czy zbyt energiczne płukanie jamy ustnej po myciu zębów, a także intensywny wysiłek fizyczny. Objawia się ostrym bólem w miejscu rany, wydobywaniem się ciemnych, cuchnących mas z zębodołu i brakiem gojenia.